ນາງ ມະນິອອນ ແກ້ວມະນິວົງ ຫຼື ບັງອອນ, ອາຍຸ 18 ປີ, ເປັນສະມາຊິກຂອງທີມວຽງຈັນສີງ ມາໄດ້ 3 ປີ ແລ້ວ, ບັງອອນເລີ່ມຮູ້ຈັກຣັກບີ້ຈາກການເປັນນັກກິລາຂອງຫຼັກສູດຂອງ ChildFund Pass It Back ມາກ່ອນ.
ບັງອອນເອງກໍ່ມີໂອກາດໄດ້ລົງແຂ່ງຂັນກັບສະໂມສອນ ເຊີ່ງເປັນງານຄັນເລີລີກທີ່ທາງສະຫະພັນຣັກບີ້ໄດ້ຈັດຂື້ນ. ຕອນທຳອິດການລົງແຂ່ງຂອງລາວເອງກໍ່ຈະສັບສົນແດ່ເພາະບໍ່ເຄີຍລົງແຂ່ງຂັນຣັກບີ້ແບບຕຳ. ເຖີງລາວຈະຫຼີ້ນບໍ່ເປັນແຕ່ຍັງມີລຸ້ນເອື້ອຍທີ່ຄ່ອຍໃຫ້ເວົ້າແນະນຳ, ສອນລາວເຖີງທັກສະການຫຼີ້ນຣັກບີ້ ແລະ ການຕຳໃຫ້ຖືກວີທິ. ທຳອິກລາວກໍ່ຢ້ານເຮັດຜີດພາດ, ເຮັດບໍ່ຖືກແລ້ວ ທາງທີມຈະຮ້າຍຈະເວົ້າໃຫ້. ແຕ່ກໍ່ບໍ່ໄດ້ເປັນຕາມທີ່ລາວຄິດ ເພາະວ່າເວລາບັງອອນເຮັດຜິດພາດທຸກຄົນໃນທີມພະຍາຍາມຊ່ວຍເຫຼືອ ແລະ ສອນລາວໃນສີ່ງທີ່ລາວເຮັດຜີດພາດ. ຕໍ່ກັບເຫັດການນີ້ເຮັດໃຫ້ບັງອອນຢາກຈະຮັບເອົາໂອກາດທີ່ດີຈາກທີມມາພັດທະນາຕົວເອງ ຄຶການທີ່ຄົນໃນທີມບໍ່ເຄີຍຮ້າຍເວລາເຮັດຜີດຄ່ອຍເນາະນຳເວລາສອນ ເຮັດໃຫ້ລາວມີກຳລັງໃຈການຊ້ອມຫຼາຍຂື້ນ ແລະ ຈະນຳໂອກາດນີ້ໄປແນະນຳໃຫ້ນັກກິລາລຸ້ນນ້ອງຕໍ໋ໆໄປ. ການໃຫ້ໂອກາດທຸກຄົນໄດ້ຫຼີ້ນກິລາຣັກບີ້ໃນສະໂມສອນກະເປັນໂອກາດດີ ເພື່ອໃຫ້ນັກກິລາລຸ້ນນ້ອຍໄດ້ມີໂອກາດໄດ້ພັດທະນາຕົວເອງໃນກິລາຮັກບີ້ແລ້ວກ້າວໄປຫຼີ້ນທີມຊາດຄືລຸ້ນເອື້ອຍໆໃນຕອນນີ້ ແລະ ເຮັດໃຫ້ໄດ້ຮູ້ເຖີງການເປັນຄອບຄົວດຽວກັນເວລາຢູ່ໃນທີມດຽວກັນ.
ຫຼັງຈາກນັ້ນບັງອອນໄດ້ສືບຕໍ່ຫຼີ້ນຣັກບີ້ໃນສະໂມສອນວຽງຈັນສິງເປັນເວລາສອງເດືອນ ເຮັດໃຫ້ລາວເອງໄດ້ມີຄວາມຕື່ນເຕັ້ນຫຼາຍຂື້ນໃນການຢາກຝືກຊ້ອມ, ຢາກພັດທະນາຕົວເອງຫຼາຍຂື້ນ. “ຂ້ອຍຮູ້ສືກຕື່ນເຕັ້ນຫຼາຍໃນການເຂົ້າມາຫຼີ້ນໃນທີມສະໂມສອນວຽງຈັນ ສີງ ເພາະຂ້ອຍເອງຢ້ານເຮັດບໍ່ຖືກຢ້ານຖືກຮ້າຍເວລາເຮັດຫຍັງໄປ ແຕ່ມັນກະບໍ່ໄດ້ເປັນຕາມທີ່ຂ້ອຍຄິດ ລຸ້ນເອື້ອຍເພີ່ນໄດ້ບອກໄດ້ສອນຂ້ອຍເວລາຂ້ອຍເຮັດຜີດພາດ ທຸກຄັ້ງທີ່ຂ້ອຍເຮັດຜີດພາດ ລຸ້ນເອື້ອຍຊີບອກວ່າ ‘ບໍ່ເປັນຫຍັງເອົາໄໝ່” ໄດ້ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍມີກຳລັງໃຈທຸກຄັ້ງເວລາທີ່ຝືກຊ້ອມ ແລະ ຂ້ອຍເອງກໍ່ໄດ້ເກັບປະສົບການທີ່ຂ້ອຍເຮັດຜິດພາດເຊັນການ: ຮັບບານ, ສົ່ງບານ ຊ້ອມສູດບໍ່ໄດ້ ຂ້ອຍເອງກໍ່ໄດ້ເອົາໄປຊ້ອມເອງ ຫຼື ໃຫ້ໝູ່ຊ່ວຍຊ້ອມນຳ ໄດ້ຖາມລຸ້ນເອື້ອຍໃຫ້ຊ່ວຍສອນໃນສີ່ງທີ່ຂ້ອຍເອງຍັງເຮັດບໍ່ເປັນ ສຳຫຼັບຂ້ອຍເອງຮູ້ສືກດີໃຈຫຼາຍທີ່ໄດ້ມີໂອກາດມາເຂົ້າຮ່ວມສະໂມສອນວຽງຈັນສີງ ເພາະໄດ້ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍໄດ້ປະສົບການການຫຼີ້ນຣັກບີ້ ແລະ ການເກັບປະສົບການທີ່ເຮັດຜີດພາດມາເປັນຈຸດທີ່ເອົາໄປພັດທະນາຕົນເອງໃຫ້ດີຂື້ນ.”
ຫຼັງຈາກນັ້ນບັງອອນກໍ່ຍັງໄດ້ສືບຕໍ່ຝືກສອນກັບສະໂມສອນວຽງຈັນສີງ ມາໄດ້ເປັນເວລາ 5-6 ເດືອນ. ລາວກໍ່ໄດ້ມີໂອກາດຄັດເລືອກໃນທີມຕ່າງໜ້າສະໂມສອນວຽງຈັນສີງ ເຂົ້າຄັດເລືອກທີມໄປແຂ່ງຂັນ U16 ທີ່ປະເທດ ສິງກະໂປປີ 2018, ເຊີ່ງບັງອອນກໍ່ໄດ້ຖືກຄັດເລືອກເຂົ້າໃນທີມເພື່ອໄປແຂ່ງຂັນໃນງານ U16 ທີ່ປະເທດ ສິງກະໂປ.
“ຂ້ອຍຮູ້ສືກໂຊກດີຫຼາຍທີ່ໄດ້ເປັນຕົວແທນທີມລາວໄປແຂ່ງຂັນທີ່ປະເທດສີງກະໂປ ເພາະເປັນຄັ້ງແລກທີ່ຂ້ອຍໄດ້ມີໂອກາດໄປແຂ່ງຂັນ ຕ່າງປະເທດ ເຖີງການແຂ່ງຂັນໃນເທື່ອນີ້ທີມຂອງຂ້ອຍໄດ້ອັບດັບທີ 2 ແຕ່ຂ້ອຍກໍ່ຈະເກັບເອົາປະສົບການນີ້ມາພັດທະນາທີມ ແລະ ຕົວເອງໃຫ້ດີຂື້ນ. ຫວັງວ່າເທື່ອຕໍ່ໄປທີມຂ້ອຍຈະໄດ້ອັບດັບທີ 1 ຂ້ອຍຈະບໍ່ຢຸດຄວາມຕັ້ງໃຈຂອງຂ້ອຍໄວ້ແຕ່ເທົ່ານີ້. ອີກຢ່າງຂ້ອຍດີໃຈຫຼາຍທີ່ທາງສະໂມສອນວຽງຈັນສີງ ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍໄດ້ມີໂອກາດໄດ້ພັດທະນາຕົວເອງໃຫ້ໄດ້ໄປແຂ່ງຕ່າງປະເທດ ແລະ ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍໄດ້ໄປເກັບປະສົບການມາພັດທະນາຕົວເອງ. ການໄປຕ່າງປະເທດຄັ້ງນີ້ເຮັດໃຫ້ໄດ້ມີຄວາມໜັ້ນໃຈຫຼາຍຂື້ນໃນການຫຼີ້ນຣັກບີ້ ແລະ ການລົງແຂ່ງຂັນຣັກບີ້ໃນເທື່ອນີ້ຍັງເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍໄດ້ມີຄວາມໜັ້ນໃຈໃນການລົມກັບໝູ່ໄໝ່ທີ່ເປັນທີມຕ່າງປະເທດ ເຖີງຂ້ອຍຈະບໍ່ໄດ້ພາສາອັງກີດ ແຕ່ເຮົາກໍ່ເຂົ້າໃຈກັນໂດຍການໃສ່ທັກສະພາສາກາຍ ແລະ ໃຫ້ຄົນອື່ນຊ່ວຍແປເພື່ອໃຫ້ຂ້ອຍມີການສົນທະນາໄດ້ຢ່າງເຂົ້າໃຈຫຼາຍຂື້ນກ່ອນເກົ່າ.”
ຕໍ່ມາໃນປີ 2019 ບັງອອນກໍ່ມີໂອກາດເຂົ້າຄັດເລືອກທີມລາວນາຄານ້ອຍ ໄປແຂ່ງຂັນ ທີ່ ຮົງກົງ ໃນລຸ້ນອາຍຸ 16-18 ປີ. ບັງອອນໄດ້ມີໂອກາດເປັນຫົວໜ້າທີມໃນງານນີ້ ການເປັນຫົວໜ້າທີມໃນງານນີ້ເຮັດໃຫ້ລາວເອງສາມາດມີຄວາມຮັບຜີດຊອບຫຼາຍຂື້ນ ແລະ ໄດ້ນຳພາທີມເວລາແຂ່ງຂັນ. ການເປັນຫົວໜ້າທີມສຳລັບບັງອອນຕ້ອງເຮັດວຽກໜັກເພື່ອຈະພາທີມໄປຮອດເປົ້າໝາຍ ແລະ ພະຍາຍາມຊ້ອມຮັບບານສົ່ງບານໃຫ້ຫຼາຍຂື້ນ ແລະ ໃຫ້ຄຳແນະນຳນັກກິລາທີມດຽວກັນໃນການຝືກຊ້ອມ. ມັນເປັນສີ່ງທີ່ຍາກອີກຢ່າງໜືງຄືແຕ່ລະຄົນມາຈາກຫຼາຍບ່ອນຕ່າງກັນແລ້ວມາເປັນທີມລາວນາຄາ “ເປັນອີກປະສົບການໜືງທີ່ຂ້ອຍໄດ້ມີໂອກາດໄດ້ເປັນຫົວໜ້າທີມໃນການແຂ່ງຂັນທີ່ປະເທດຮົງກົງ ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍເອງໄດ້ມີຄວາມຮັບຜີດຊອບຕົນເອງ ແລະ ທີມຫຼາຍຂື້ນ ໃນການເບີ່ງທີມ, ຝືກຊ້ອມຕົນເອງໃຫ້ໜັກກ່ອນເກົ່າເພື່ອຈະໄດ້ຊ່ວຍທີມໃຫ້ຫຼາຍ ແລະ ນຳພາທີມໃຫ້ເຖົ້າເປົ້າໜາຍ. ເຖີງທີມຂ້ອຍຈະແພ້ ແຕ່ຂ້ອຍບໍ່ຍອມແພ້ຈະຕັ້ງໃຈຝືກຊ້ອມໃຫ້ຫຼາຍກ່ອນນີ້ ຈະພາທີມພັດທະນາໃຫ້ຫຼາຍກ່ອນນີ້. ການໄປແຂ່ງຂັນຮົງກົງໃນເທື່ອນີ້ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍໄດ້ມີຄວາມພູມໃຈຫຼາຍທີ່ຂ້ອຍໄດ້ມີໂອກາດ ໄດ້ໝູ່ໃໝ່ທີ່ເປັນຄົນຕ່າງປະເທດ. ພວກເຮົາໄດ້ມີການແລກປ່ຽນຄວາມຮູ້ກັນຄືການໄປຝືກຊ້ອມຣັກບີ້ຮ່ວມກັນ, ມີການຊ້ອມຮ່ວມທີມດຽວກັນ ຂ້ອຍກໍ່ມີໂອກາດໄດ້ເກັບປະສົບການວີທີການຫຼີ້ນ ຫຼຶ ທັກສະການຫຼີ້ນຣັກບີ້ກັບທີມຕ່າງປະເທດ. ມີພໍ່ແມ່ທີ່ເປັນນັກກິລາຢູ່ທີມຮົງກົງໄດ້ພາທີມພວກຂ້ອຍໄປຫຼີ້ນ, ໄປທ່ຽວຫຼາຍຫຼາຍບ່ອນ ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຮູ້ວ່າທັງຂ້ອຍ ແລະ ທີມໄດ້ມີຄວາມໂຊກດີທີ່ມີຄົນໃຈດີແບບນີ້ມາຊ່ວຍເຫຼືອ ພາໄປແຂ່ງຂັນຣັກບີ້ແລ້ວຍັງພາໄປທ່ຽວ.”
ສຳຫຼັບບັງອອນແລ້ວໄດ້ມີໂອກາດພັດທະນາຕົວເອງຫຼາຍໃນການຫຼີ້ນກິລາຣັກບີ້ ເພາະລາວເອງມີໂອກາດໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມຝືກສອນກັບທີມຊາດຊຸດໃຫ່ຍມາຕະຫຼອດ ແຕ່ອຸປະສັກໃຫ່ຍຂອງບັງອອນເອງກໍ່ຄືອາຍຸຂອງລາວບໍ່ຮອດ 18 ປີ, ຈີງບໍ່ສາມາດເຂົ້າຮ່ວມການແຂ່ງຂັນໃນທີມຊຸດໃຫ່ຍ. ບັງອອນບອກວ່າ “ຂ້ອຍເອງກໍ່ໄດ້ມີໂອກາດໄດ້ມາຝືກຊ້ອມກັບທີມຊາດຊຸດໃຫ່ຍໃນການໄປແຂ່ງຂັນຊີເກມທີ່ຟີລີປີນ ແຕ່ເປັນອຸປະສັກອີກຢ່າງໜືງທີ່ອາຍຸຂ້ອຍບໍ່ຮອດ 18 ປີ ບໍ່ສາມາດໄປແຂ່ງຂັນໄດ້ຈີງເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍໄດ້ມີໂອກາດຝືກຊ້ອມກັບພວກເອື້ອຍໆໄປກ່ອນ. ການທີ່ຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ໄປຊີເກມກັບພວກເອື້ອຍໆ ແຕ່ຂ້ອຍກໍ່ບໍ່ເຄີຍທໍ້ ເພາະຂ້ອຍຄິດວ່າມື້ໃດມື້ໜືງຂ້ອຍຕ້ອງຕິດທີມຊາດຊຸດໃຫ່ຍໃຫ້ໄດ້ ແລະ ຈະຕັ້ງໃຈຊ້ອມໃຫ້ດີທີ່ສຸດ. ການທີ່ຂ້ອຍໄດ້ມີໂອກາດມາຮອດຈຸດນີ້ໄດ້ກໍ່ເປັນຍ້ອນທຸກຄົນໃນທີມວຽງຈັນສີງ ທີ່ໃຫ້ໂອກາດຂ້ອຍໄດ້ພັດທະນາຕົວເອງ ແລະ ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍໄດ້ມີໂອກາດໄດ້ໄປເກັບປະສົົບການຈາກຕ່າງປະເທດ ເພື່ອເກັບປະສົບການມາພັດທະນາຕົວເອງ ແລະ ຄົນໃນທີມຂອງຂ້ອຍ.”
ສຳລັບບັງອອນແມ່ນພັດທະນາຈາກການນັກກິລາຂອງຫຼັກສູດຂອງ ChildFund Pass It Back ມາກ່ອນ ແລະ ໄດ້ມີໂອກາດເຂົ້າມາຊ້ອມກັບສະໂມສອນວຽງຈັນສີງ ຈີງເຮັດໃຫ້ບັງອອນໄດ້ມີໂອກາດໃນການຫຼີ້ນຣັກບີ້ ແລະ ສາມາດຮຽນຮູ້ທັກສະການຫຼີ້ນໄປໃນລະດັບທີ່ສູງ ພ້ອມທັງລາວຍັງໄດ້ເກັບເອົາຈຸດທີ່ຜິດພາດມາເປັນປະສົບການໃຫ້ຕົວເອງ ແລະ ເປັນຄົນທີ່ບໍ່ຍອມແພ້ກັບບັນຫາທີ່ເກີດຂື້ນກັບຕົນເອງ. ການພັດທະນາຂອງບັງອອນນອກຈາກການພັດທະນາທາງດ້ານກິລາແລ້ວ ລາວເອງສາມາດເອົາປະສົບຈາກການຫຼີ້ນກິລາມາໃຊ້ໃນຊີວີດປະຈຳວັນ ຄຶການຈັດການກັບເວລາຕົນເອງ ,ໄດ້ມີການເຮັດ :ຂະໜົມ, ນໍ້າຫວານ, ເຮັດອາຫານສົ່ງແຕ່ລະມື້ ເພື່ອຫາເງີນຮຽນ ແລະ ໃຊ້ຈ່າຍໃນຄອບຄົວຕົນເອງ. ແຜນໃນອະນາຄົດສຳລັບບັງອອນແມ່ນ ລາວຢາກມີໂອກາດເປັນຄູຝືກສອນນັກກິລາສະໂມສອນ ເພາະລາວມີຄວາມສາມາດຫຼາຍໃນການເປັນຜູ້ນຳ. ການທີ່ລາວໄດ້ມາເປັນຄູຝືກລາວຈະສອນໃຫ້ນັກກິລາມີຄວາມຕັ້ງໃຈ ແລະ ຢາກພັດທະນາຕົວເອງຄືບັງອອນກຳລັງເຮັດກັບຕົວເອງໃນຕອນນີ້ຄືກັນ.
Maneeaon Keomanivong, or as her friends call her, Bang Aon, is a 18 year old player with the Vientiane Lions. Bang Aon first became involved with rugby through the ChildFund Pass It Back program, and later joined the Vientiane Lions club three years ago.
Her first contact rugby competition was just a a month after joining the Lions. She was initially confused, nervous and above all, anxious that she would let down her team. However, these concerns were quickly assuaged as she found out how kind and supportive the rugby community was, and since then she became committed to becoming a better rugby player.
She said, “I felt very excited when I first join the Vientiane Lions. People here are very kind; they teach me all of the things about rugby such as, passing, scrummaging, etc. Whenever I do something wrong, they say ‘it’s okay, let’s work better!’ and I think this is really inspiring and powerful. They constantly motivate me to work harder and improve.”
After six months of hard work and dedication at the Vientiane Lions, Bang Aon was selected to be part of the national U16 team to join an international tournament in Singapore.
“I was lucky to be chosen to be part of the team to Singapore. Our team won 2nd place and that was amazing - we almost made it to the top! It was a great experience. Everyone in the team learnt a lot from the game and the trip and we brought back the lessons learnt to our sessions to improve our team to become better and better because we want to win 1st place in the next tournament! In addition to that, my personal perspective and attitude also started to change because of this first international trip for me. I started to feel confident to talk to other people and engage in conversations with foreigners despite my limited knowledge in English. I learnt that it shouldn’t be a problem to make friends with amazing people in the rugby community. I could use body language to communicate or ask other people for help. I just need to be open-minded.”
In 2019, not only was Bang Aon selected to join the Lao Nagas junior team to play in a U18 tournament in Hong Kong, she was chosen as the captain of the team. Bang Aon felt the weight of this responsibility on her shoulders; she needed to bring the team together, despite not having an opportunity to run joint training sessions as a team prior to the trip, as players came from the different provinces.
Despite these challenges, Bang Aon was able to gain positive takeaways from Hong Kong: “The trip to Hong Kong was one of the best experiences I’ve ever had. I had a chance to become a captain and lead the team towards our goal. It was a big responsibility for me at that time and we worked really hard despite many challenges. Even though we could not win any awards at the Hong Kong tournament, I was really proud that we all did our best in every game. I made many new friends there, learned new rugby skills from foreign players, and the host parents took me around Hong Kong, too! I felt so blessed for their kindness, and if I didn’t start rugby, I probably wouldn’t have had such an opportunity to meet these amazing people.”
Bang Aon continues on her journey as one of the most talented rugby players in the country. “Currently, I am joining training sessions with the senior national team, but I’m still underage for that team so I can’t join and be part of the senior team to the competitions. I could not go to the SEA Games with them. But I will not give up! I know that I am almost there, I will try my best to be part of the senior national team! I am here today, because I decided to join the Vientiane Lions. It’s all a result of the opportunities I was granted, the experiences and lessons learned, and all of the effort that I have put in to keep improving myself. I am proud of myself for pursuing the dream that I want.”
Bang Aon’s story represents the journey of a dedicated player who, after learning about rugby through the Pass It Back program, trained hard at her club team and worked her way through the national youth team structures. Bang Aon consistently works to improve herself as a player and a leader, and she even managed to earn some money as a Pass It Back coach to put herself through school and send some money back to her family. One day, Bang Aon shared that she would like to be a rugby coach for a club and apply her leadership skills there.
