ໃນເດືອນ 10 ປີ 2019 ຂ້ອຍໄດ້ມີໂອກາດໄປແລກປ່ຽນຄູຝຶກທີ່ອາເມລິກາ ມັນເປັນສິ່ງທ້າທາຍຫຼາຍສຳລັບຂ້ອຍຕັ້ງແຕ່ການເດີນທາງເປັນເວລາທີ່ດົນຫຼາຍທີ່ສຸດທີ່ຂ້ອຍເຄີຍເດີນທາງມາ. ຂ້ອຍກັບຄູຝຶກຈາກປະເທດລາວໃຊ້ເວລາຈາກກຸງເທບໄປອາບູດາບີ 6 ຊົ່ວໂມງ ແລະ ຕໍ່ຍົນຈາກອາບູດາບີໄປອາເມລິກາ 18 ຊົ່ວໂມງ. ເມື່ອເວລາໄປຮອດອາເມລິກາທີ່ ຊີຄາໂກ້ ເວລາຊ້າກວ່າຢູ່ລາວປະມານ 12 ຊົ່ວໂມງ ຂ້ອຍກໍ່ຕ້ອງໄດ້ປັບໂຕໃຫ້ເຂົ້າກັບເວລາຢູ່ພຸ້ນ ທຳອິດກະຄໍ່າແລ້ວແຕ່ນອນບໍ່ຫຼັບ ຮູ້ສຶກຄືກັບວ່າຕອນທ່ຽງຢູ່ລາວ. ຫຼັງຈາກນັ້ນຂ້ອຍກໍ່ໄດ້ເດີນທາງໄປອີກລັດໜຶ່ງຊື່ວ່າຊາລັອດ ໄດ້ມີເຄທີ້, ລິຊ້າ, ມິເຊວ ທີ່ລໍຖ້າຕ້ອນຮັບພວກເຮົາ ແລະ ໄດ້ລ້ຽງເຂົ້າສວາຍ, ເຂົ້າແລງ ແລະ ພັກຜ່ອນໃນມື້ນັ້ນ. ມື້ຕໍ່ມາພວກເຮົາໄດ້ພາກັນໄປສວນນໍ້າໂອລີມປິກ ທີ່ເປັນສວນທີ່ສະໜັບສະໜູນການຝຶກຊ້ອມຂອງນັກກິລາ. ໃນນັ້ນມີກິລາພາຍເຮືອກາຍັກ, ປິນຜາ, ຂີ່ລົດຖິບຕາມພູເຂົາ ເປັນກິລາທີ່ບໍ່ຄ່ອຍເຫັນໃນອາຊີແຕ່ໃນເມືອງຊາລັອດເຂົາເຈົ້ານິຍົມຫຼີ້ນ ແລະ ສະໜັບສະໜຸນນັກກິລາ. ໃນນັ້ນຂ້ອຍໄດ້ເຮັດກິດຈະກຳປິນຜາ ເຊິ່ງມັນມ່ວນຫຼາຍ ແລະ ຂ້ອຍກໍ່ຕື່ນເຕັ້ນຫຼາຍ ເພາະບໍ່ເຄີຍຫຼີ້ນກິລາແບບນີ້ຈັກເທື່ອ. ນອກຈາກນັ້ນຂ້ອຍໄດ້ໄປມະຫາວິທະຍາໄລ Queens ເຊິ່ງມີນັກກິລາຫຼາຍ ແລະ ມີເດີ່ນກິລາຫຼາຍປະເພດ.
ສິ່ງທີ່ຂ້ອຍມັກທີ່ສຸດແມ່ນການເຫັນການສະໜັບສະໜູນຂອງນັກກິລາຂອງມະຫາວິທະຍາໄລທີ່ມີທັງຢີມໄວອອກກຳລັງກາຍ ແລະ ອຸປະກອນການຊ້ອມໃນການຮັກສາບຳບັດຕົນເອງ. ນອກຈາກນີ້ຂ້ອຍຍັງໄດ້ເຫັນເຖິງຄວາມເປັນມິດຕະພາບ ແລະ ແລກປ່ຽນປະສົບການໃນການຫຼີ້ນຣັກບີ້ກັບໝູ່ເພື່ອນທີ່ຢູ່ມະຫາວິທະຍາໄລນີ້ ພວກເຮົາໄດ້ແລກປ່ຽນທັກສະການຫຼີ້ນຣັກບີ້ ແລະ ເລົ່າປະສົບການໃນການຫຼີ້ນຣັກບີ້ໃຫ້ກັນຟັງ. ມັນເປັນສິ່ງທີ່ດີຫຼາຍທີ່ຂ້ອຍໄດ້ມີໂອກາດມາແລກປ່ຽນກັບນັກກິລາທີ່ຢູ່ອາເມລິກາ ເພາະເຖິງວ່າເຮົາຈະຢູ່ໄກກັນປານໃດ ແຕ່ເຮົາກໍ່ສາມາດຮຽນຮູ້ປະສົບການນຳກັນຜ່ານກິລາຣັກບີ້ໄດ້.
In October 2019, I joined the rugby Coach exchange program to the US. It was very challenging trip, and the longest one I’ve ever taken. With the other Lao coaches, I took a flight from Vientiane to Bangkok, Thailand, then from Thailand to Abu Dhabi, United Arab Emirates (UAE). It was a 6 hour flight to get to Abu Dhabi from Bangkok. After that, we took another 18 hour flight from UAE to finally reach the United States, which was the longest flight I have ever experienced. The time zone between Laos and the US is totally different, because the US is 12 hours behind Laos. When it was time to sleep in the US, my body was awake because it was the morning time in Laos. It took some time to adjust to that.
We started the exchange in Charlotte, North Carolina, where Katie, Lisa and Michelle met us. We got to rest on the first day after our journey. On the second day, we went to the Olympic Park, where there were outdoor sport facilities, including kayaking, rock climbing, and mountain biking. These sports are very popular in Charlotte, but I have never seen them in Asia. In addition, we visited Queens University, where I was amazed by the number of athletes, and the impressive sport facilities that the University provides to its students. What I appreciated the most is that the University cares about its students’ fitness and strength. They have a fitness room with lots of equipment and a physical therapy room for player recovery inside the University. I made some friends there and got to exchange stories with them about rugby and life experiences around rugby, which was so great. I am blessed to have had the chance to join this exchange program in the USA, because no matter what country we’re from or how far we are from home, rugby can always connect us.
